Tańce rytualne

Taniec istniał od niepamiętnych czasów. W wielu dawnych religiach istniały tak zwane tańce rytualne, które wiązały się z określonymi obrzędami. Taniec był jednym z wyrazów kultu religijnego. Tańce rytualne miały różnorakie formy, ale zawsze musiały mieć określony cel. Nie były tylko tańcem dla samego tańczenia. Były czymś w rodzaju modlitwy. Najbardziej znamienne były dla kultur pierwotnych, a szczególnie religii tych kultur. Taniec rytualny odbywał się zazwyczaj z udziałem większej liczby osób – wiernych. Najczęściej podobny był do każdego innego rodzaju tańca, jednak był charakterystyczny dla danej grupy religijnej. Taniec ten, czyli specyficzne i znamienne dla danego obrzędu ruchy odbywały się nie tylko w towarzystwie muzyki. Towarzyszyły im ponadto śpiewy, czasem samych tancerzy. Przykładami tańca rytualnego są tańce wojenne, myśliwskie, lecznicze, wegetacyjne, weselne, pogrzebowe.Taniec był czymś o charakterze religijnym już w starożytności. Najbardziej znane w czasach antycznych były tańce związane z dionizjami. Małe i wielkie Dionizje to obrzędy charakterystyczne dla starożytnej Grecji. Odbywały się na cześć boga Dionizosa. Charakteryzowały się one przepychem i szałem. Śpiew i taniec w czasie Dionizji był czymś fundamentalnym. Dionizje ponadto kończyły się ekstazą związaną z upojeniem alkoholowych oraz orgią. Taniec rytualny Dionizji był jednym z bardziej charakterystycznych dla ówczesnego świata.Co ciekawe część tańców rytualnych kończyła się upojenie, ekstazą i tego typu stanem świadomości przeważnie dlatego, że tancerze wcześniej spożywali różnego rodzaju środki halucynogenne. Wówczas mieli różne wizje i nieświadomi tego, co realne a co nie, wpadali w różne ekstazy. Taniec ich porywał bez reszty. Przykładem takich tańców, przed którymi zażywane halucynogenów jest taniec rytualny południowoamerykańskich Indian Tukano.Jednymi z bardziej charakterystycznych tańców, były tańce rytualne ludów afrykańskich. Tańce ty wykazywały dużą rytmiczność, która możliwa była dzięki uderzeniom bębna. Tańce takie miały swój określony cel. Miały wyjednać u bogów określone działania. Dziś nieco żartobliwie mówi się, że taniec rytualny jest prośbą o deszcz. Tańce miały różnoraki charakter i mogły być to tańce w formie prośby, tańce przebłagalne, bądź dziękczynne. Cel tańców był sprawą fundamentalną. Każdy taniec rytualny bowiem był ściśle związany z religią i obrzędami magicznymi. Wierzono zatem, że taniec może sprawić wszystko.Tańce rytualne były charakterystyczne także dla późniejszego okresu. Przykładem tego mogą być tańce charakterystyczne dla religii afrochrześcijańskich, które pojawiły się już pod koniec XIX wieku. Podstawą czynności obrzędowych w tego rodzaju religiach jest oprócz rytmicznej muzyki i śpiewu, także wywołujący ekstazę taniec oraz egzorcyzmy, ceremonie uzdrowicielskie czy wróżby.Taniec rytualny był czymś naturalnym dla wielu obrzędów religijnych. Był wręcz ich nieodzownym elementem. Dzisiaj nie jest tak popularny jak w dawniejszych czasach. Jednak nie należy zapominać, że istnieje.

Powiązane: