Polskie tańce ludowe, o istnieniu których nie wszyscy wiemy

Każdy z nas wie, że właściwie każdy kraj posiada swoje tańce ludowe. Oczywiście w Polsce też mamy takie rodzaje tańców i jest ich naprawdę spora ilość. Wszyscy wiemy, że taniec od właściwie od zawsze towarzyszy człowiekowi i odgrywa szczególną rolę w wielu sferach działalności ludzkiej. Jest on dla nas nie tylko jedną z najbardziej popularnych form rozrywek, ale także jest jedną z najstarszych sztuk pięknych. Poza tym szczególną rolę odgrywa on także w obrzędach religijnych. Jak wszyscy wiemy naszym najważniejszym tańcem ludowym, który stanowi reprezentacyjny taniec naszego kraju jest polonez. Każdy z nas zna również takie tańce ludowe jak na przykład krakowiak, kujawiak, oberek, czy też mazur. Powinniśmy zdawać sobie jednak sprawę z tego, że nie są to jedyne polskie tańce ludowe, choć stanowią one te najbardziej znane i popularne. Pamiętajmy, że oprócz nich Polska posiada jeszcze wiele innych i jako Polacy powinniśmy o nich wiedzieć chociaż najważniejsze rzeczy lub przynajmniej powinniśmy potrafić wymienić ich nazwy.Warto pamiętać o tańcu ludowym jakim jest cenar. Jest to niezwykle żywy i skoczny taniec. Właściwie pochodzi on z Niemiec, a w naszym kraju rozpowszechnił się w XVI i XVII wieku. Wzmiankę na jego temat mamy w utworze Jana Kochanowskiego pod tytułem „Pieśń świętojańska o Sobótce”. Poza tym polskim tańcem ludowym jest również chmielowy taniec, znany także pod takimi nazwami jak świeczkowy, gęsi czy też poduszkowy. Jest to taniec wykonywany do melodii chmiela. Wykonuje się go na weselach po oczepinach panny młodej. Tańczą go po kolei wszyscy goście weselni z panną młodą. Ważne jest też to, iż taniec ten składa się z dwóch części. Pierwsza z nich jest wolniejsza i śpiewana, zaś druga ma szybsze tempo i to jest właśnie część taneczna. Pierwowzorem poloneza jest z kolei taniec chodzony, który także był tańczony na weselach po oczepinach. Niezwykle rozpowszechniony w naszym kraju w wieku XVII i XVIII był taniec goniony. O nim także wspomina Jan Kochanowski w „Pieśni świętojańskiej o Sobótce”. Tan taniec jest także niezwykle żywy. Pamiętajmy także o tańcu jakim jest olender. Należy on do regionalnych tańców kurpiowskich. Jest on zbliżony do oberka, jednak nie charakteryzuje się tak dużą żywiołowością. Warto pamiętać także o tańcu zbójnickim. Pochodzi on z Podhala. Charakterystyczne dla tego tańca jest to, że wykonują go mężczyźni, a właściwie grupa mężczyzn, która wykonuje te same układy taneczne.Jak widzimy polskie tance ludowe to nie tylko polonez, kujawiak, krakowiak, czy też oberek. Jest ich naprawdę całe mnóstwo i nie zawsze wiemy na ich temat cokolwiek. A jednak powinniśmy znać chociaż nazwy naszych ludowych tańców, gdyż stanowią one naszą narodową tradycję. Są to charakterystyczne ta dla naszego kraju tańce i dlatego też powinniśmy posiadać na ich temat chociaż najważniejsze informacje. Większość z nich to tańce żywe i skoczne, jednak są także tańce spokojniejsze i wykonywane podczas większych i ważnych uroczystości.